Marzy mi się taki dzień, w którym w polskich szkołach rzetelna edukacja finansowa jest czymś oczywistym i naturalnym. Marzy mi się taki moment, gdy badania międzynarodowe dotyczące świadomości finansowej pokazują, że Polacy mogą być na szczycie stawki, zamiast na jej końcu. Marzy mi się taki dzień, w którym w polskich rodzinach rozmowa o racjonalnym zarządzaniu finansami osobistymi i budżecie domowym buduje ich jedność. Właśnie dlatego ostatnio przedstawiliśmy na blogu uzasadnienie do projektu ustawy o powszechnej edukacji finansowej (link tutaj). Natomiast dziś tekst samego projektu ustawy.
https://youtu.be/gj02DzLWDzc
Projekt obywatelskiej ustawy o powszechnej edukacji finansowej w szkołach publicznych (v. 1.0)
Art. 1. 1. Ustawa reguluje obowiązek prowadzenia przez szkoły publiczne podstawowej edukacji finansowej.
2. Obowiązek prowadzenia podstawowej edukacji finansowej obejmuje publiczne szkoły podstawowe i ponadpodstawowe w rozumieniu ustawy prawo oświatowe.
Art. 2. 1. Za zorganizowanie lekcji edukacji finansowej w szkole odpowiada dyrektor szkoły.
2. Lekcje edukacji finansowej mogą prowadzić:
1) nauczyciele matematyki, fizyki lub przedsiębiorczości,
2) osoby, które ukończyły studia wyższe w zakresie nauk ekonomicznych, prawniczych lub matematyki i fizyki,
3) osoby wykonujące wolne zawody w zakresie rewizji finansowej, księgowości, doradztwa podatkowego, rzeczoznawstwa majątkowego, doradztwa inwestycyjnego, obrotu papierami wartościowymi, ubezpieczeń majątkowych i usług prawnych.
3. Lekcje edukacji finansowej może wykonywać nauczyciel lub osoba zatrudniona w szkole na pełny etat, część etatu, godziny zlecone, świadcząca usługi edukacyjne jako uzupełnienie przedmiotu zasadniczej działalności gospodarczej lub wykonywania wolnego zawodu.
4. Lekcje edukacji finansowej realizowane są w minimalnym wymiarze czasowym dwóch godzin lekcyjnych w miesiącu.
Art. 3. 1. Przynajmniej raz na półrocze dyrektor szkoły zobowiązany jest zorganizować w ramach lekcji edukacji finansowej spotkanie uczniów z przedstawicielem praktyki gospodarczej posiadającym co najmniej pięcioletnie doświadczenie w zakresie przedsiębiorczości, zarządzania przedsiębiorstwem, inwestowania, marketingu (sprzedaży), bankowości i finansów.
2. Z obowiązku organizacji spotkań uczniów z przedstawicielami praktyki gospodarczej zwolnione są te szkoły (klasy), w których lekcje edukacji finansowej prowadzą osoby wymienione w art. 2 ust. 2 pkt. 3.
Art. 4. 1. Celami lekcji edukacji finansowej są:
1) podnoszenie ogólnego poziomu świadomości finansowej uczniów,
2) wyposażenie uczniów w praktycznie zorientowaną wiedzę dotyczącą:
a) kategorii finansowych: pieniądz, cena towarów i usług, wydatek, dochód, koszt, przychód, kalkulacja, zysk, stopa procentowa, procent prosty, procent składany, dyskonto, kurs walutowy, budżet domowy, oszczędności, inwestycje, kapitał, przedsiębiorstwo, akcje, obligacje, jednostki uczestnictwa i certyfikaty w funduszach inwestycyjnych, weksel, instrumenty pochodne, płynność finansowa, ryzyko finansowe, dobroczynność finansowa (filantropia),
b) kategorii bankowych: bank, parabank, firma pożyczkowa, lokata bankowa, rachunek bankowy, karta debetowa, karta kredytowa, rzeczywista roczna stopa oprocentowania (RRSO), kredyt, pożyczka, leasing, wiarygodność kredytowa, Biuro Informacji Kredytowej, bankructwo konsumenckie,
c) kategorii zawodowych: praca, zawód, kompetencje zawodowe, know-how, kapitał intelektualny, kapitał relacji, marka osobista, umowa pracy, umowa zlecenia, umowa o dzieło, prawo pracy, samorząd zawodowy, związek zawodowy,
d) kategorii ekonomicznych: podaż, popyt, inflacja, koniunktura, wzrost gospodarczy, rozwój gospodarczy, innowacja, wynalazek, konkurencyjność, dług publiczny,
e) kategorii podatkowych: podatek, obowiązek podatkowy, zobowiązanie podatkowe, deklaracja (zeznanie) podatkowe, podatek dochodowy, dochód podatkowy, koszt podatkowy, podstawa opodatkowania, skala podatkowa, podatek od nieruchomości, podatek od czynności cywilnoprawnych.
3) Wykształcenie w uczniach podstaw właściwych nawyków finansowych w zakresie:
a) comiesięcznej systematycznej kontroli stanu własnych oszczędności, inwestycji, finansów i budżetu gospodarstwa domowego,
b) rozważnego analizowania ofert instrumentów finansowych,
c) unikania nadmiernego zadłużania się, szczególnie na cele konsumpcyjne oraz nadmiernego ryzyka finansowego,
d) rozumienia podstawowych kategorii bilansowych (aktywa, pasywa) i zarządzania majątkiem (kapitałem),
e) samodzielnego rozliczania podstawowych podatków.
Art. 5. 1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania podejmie działania w celu dokształcenia nauczycieli realizujących lekcje edukacji finansowej, opracowania rzetelnych podręczników i pomocy dydaktycznych, opracowania szczegółowego programu nauczania.
2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania skoryguje programy nauczania w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych w ten sposób, aby wygospodarować dwie godziny miesięcznie na lekcje edukacji finansowej, eliminując z tych programów treści najmniej praktyczne dla owocnego codziennego życia przeciętnego dorosłego obywatela.
0 komentarzy